Column

Ik word wakker uit een rare droom. Ik neem de tijd om even dat rare gevoel over mijn droom op te merken en geef er even aandacht aan. Ik...

Vandaag deel ik een fragment uit mijn boek ‘Focusing. Leven in verbinding met je innerlijk kompas’ met jou als een warme oproep om Focusing te integreren in je dagelijks leven.

Op een zondagmiddag rijd ik met mijn auto naar een dubbele boekvoorstelling rond rouw. Op de radio hoor ik een journalist bewonderend zeggen: “Het is toch wel een hele prestatie dat hij hier staat” over een voetbalcoach die enkele dagen voordien zijn moeder verloren heeft.

In september volgde ik een driedaagse workshop Focusing bij Akira Ikemi in Leuven. Het waren mooie en inspirerende dagen. Ik leerde onderscheid maken tussen Focusing alpha en Focusing bèta, waarbij Focusing alpha staat voor de cruciale innerlijke act en Focusing bèta voor de methode om die innerlijke act te leren aan mensen die het nog niet kennen.

In de wachtkamer bij mijn kinesist zag ik een tekening hangen met mooie gekleurde lijnen met ernaast de legende waarbij elke kleur een bepaald gevoel voorstelt. Er was liefde, boosheid, verdriet, walging, angst, trots en veiligheid.

Ik kreeg onlangs een vraag van een focusser in mijn mailbox en realiseerde me daardoor opnieuw hoe essentieel het is om ten volle te beseffen dat Focusing een langetermijnrelatie opbouwen is met jezelf.

Ik ben al lang fan van de podcast ‘Zwijgen is geen optie’ waarin Anthony Bosschem in gesprek gaat met mensen die proberen om de wereld wat beter te maken. Voor mij zijn het gesprekken die me raken en die hoop brengen.

Ik wil vandaag een oefening met je delen uit mijn boek ‘Focusing. Leven in verbinding met je innerlijk kompas’. Voor mijn opleiding psycho-oncologie aan de KU Leuven ben ik een paper aan het schrijven en zo herontdekte ik de kracht van ruimte maken.

Ik merk bij mezelf en bij mensen rond me hoe moeilijk het kan zijn om actief kiezend in het leven te staan. Waar steek ik mijn tijd en energie wel of niet in? Waar verbind ik me mee? Waarvoor engageer ik me?

Leven is in beweging zijn. Als het goed gaat, stroomt het leven vlot en in een richting die klopt met jouw eigenheid. Soms stroomt het leven niet langer en zit je vast in een knoop.

In het weekend maakte ik samen met mijn gezin een wandeling in een natuurreservaat, lekker genieten van de herfstkleuren en -geuren en van elkaars gezelschap. Telkens we andere wandelaars tegenkwamen, kregen we een vriendelijk hallo en groetten we de anderen vriendelijk terug.

Die storm in mij heeft nood aan gehoord en gezien worden. Het wil zich uitdrukken in woorden en beelden. Het wil gedeeld worden en beluisterd worden. Ik maak tijd om in stilte bij mezelf aanwezig te zijn en te erkennen dat het nu zo is voor mij vanbinnen.

Ik kijk uit naar de komende maanden. Er komen enkele mooie mijlpalen aan die vragen om gevierd te worden. Op 6 september is het een jaar geleden dat ik mijn boek de wijde wereld instuurde en wat een avontuur is dat al geworden.

Op mijn dagelijkse wandeling passeer ik langs een veld. Enkele dagen geleden merkte ik dat het veld net geploegd was. Ik was getroffen door de diepe voren in de aarde.

Op 3 april 2023 overleed Lucy Bowers, kinderfocusingcoördinator in Toronto. Lucy werd geboren in Nederland en emigreerde op jonge leeftijd met haar familie naar Canada.

Ik bewonder het kunstwerk ‘Gardening’ van Hans Op de Beeck in museum M Leuven. Gedurende een kleine tien minuten kijk je naar een film van een denkbeeldige tuin die voortdurend verandert.

Ik wil deze tekst beginnen schrijven en voel dat ik eigenlijk niet echt weet wat ik precies wil gaan zeggen.  Dus ga ik eerst nog even wandelen. Er zijn enkele mogelijke sporen: een reactie van een lezeres op mijn vorige nieuwsbrief, een bijeenkomst met collega’s,…

“Alles wat je aandacht geeft groeit” zegt de tegeltjeswijsheid. Ik zie die ook regelmatig op de sociale media passeren. Het houdt altijd een oproep in om niet bij gevoelens stil te staan want als je ze aandacht geeft, wordt het erger.

Leven is kiezen. Hopelijk kan je keuzes maken die passen bij wie jij bent vanbinnen en kan je een leven leiden dat past bij jouw eigenheid. Dat is in onze huidige maatschappij een hele uitdaging. Er is zoveel buiten jezelf dat roept: ‘Dit is de juiste richting’, ‘Dit is goed en dat is fout’.

Ik zie een in het zwart geklede tiener voor me die constant haar best doet om een happy face op te zetten terwijl er vanbinnen een kolkende massa gevoelens tekeergaan. Ze weet duidelijk niet hoe ermee om te gaan dus probeert ze zo weinig mogelijk te voelen.